Kadın!
Kadınım ben! Sevgi dolu yüreğim. Tüm dünyayı sarıp sarmalayacak kadar büyük merhametim. Acılarım kadar, yaralarım kadar kadim gözyaşlarım. Kadınım ben! Kırılgan olduğum kadar kuvvetliyim. Ellerim yumuşacık değil her zaman. Yıkanmaktan, deterjandan, yemeğin soğanından, bazen sıcaktan bazen soğuktan, çoğu zaman zorluktan yıpranmış ellerim... Bedenim yorulsa da pembeye boyadiğim saçlarımdan güç alır tazelenirim. Her akşam dünyanın sonu gelse de sabaha uyanmak için bir sebep uyduruveririm. Evlatlar, sulanacak çiçekler, yapılacak yemekler, kazanılacak ekmek parası, düzenlenecek çekmeceler, çemkirilecek birileri, sevilip desteklenecek, umutlandırılacak kocam, verilecek birkaç kilo, içine girilecek eski pantolanlar, etekler... İllaki bulurum bir sebep. Bulmalıyım. Çünkü ben bulmazsam kimse elime vermez karşılıksız. Kimse kolaylaştırmaz hayatı benim için. Olsun. Yaparım. Hallederim. Hallederiz. Ben ve diğer kadın kardeşlerim. Elele verdik mi dünyayı yerinden oynatır, bahçeleri çiçe
