Merhaba

 Ben gülnihal. Küçük harflerle evet. Üç heceli, yazması kolay, kimileri için söylemesi zor bir ismim var.

 İstediği bazı şeyler olmuş, çoğu şeye hasret kalmış ama umut etmekten yılmamış bir evlat, bir kız kardeş, eş ve anneyim . 

  Kızlarımın doğumlarından çok önceden beri gözümün gördüğü, görmediği, bildiğim bilmediğim her bir yavrunun annesiyim. Her bir hayvanın, ağacın, bitkinin, yağmurun, rüzgarın, siyahın, beyazın ve dahi gökkuşağının iflah olmaz aşığıyım.

Öğretmenim . Yüzlerce çocuğun yetişmesinde katkım oldu. Onların bana kattıkları hep çok daha fazlaydı. Çok şükür aşık olduğum mesleğim sayesinde birçok hayata dokunabildim bugüne kadar. Tüm çabam hoş bir seda bırakabilmek için . Naçizane.

  Uzun zamandır istediğimdi, hayalimdi bir blog açmak, ömrüme biriktirdiklerimi anlatabileceğim, içimdeki taşları dökebileceğim bir pencere bulabilmek. Sonunda oldu. Ve işte bu benim ilk blog yazım, ilk göz ağrım. Çok heyecanlıyım. 

-Neyin var anlatacak? Kimin var dinleyecek? derseniz eğer; yeterki kelimeler kifayetsiz kalmasın, dilimiz tutulmasın derim . Elbet bulunur aynı umutlara tutunan, aynı acılara katlanan, benzer dertlerle dertlenenler.

  İlk sayfadan sıkmayayım sizi. Buradayım artık kabul ederseniz. Hoşbuldum . İnşallah hoş gelirim...

Sevgiler 💐